Dit jaar was in Ahoy Rotterdam de 38e editie van de Zesdaagse. Een zesdaagse is een wielerwedstrijd op een overdekte wielerbaan die over zes dagen wordt verreden tussen koppels. Het koppel dat aan het einde de meeste ronden heeft gereden en/of de meeste punten heeft verzameld is de winnaar.
Ooit begonnen in 1936 en 1937 in het Nenijto-gebouw, waarna het jaren stil was. Vanaf 1968 tot 1988 zijn er weer Zesdaagses in Rotterdam, vanaf 1971 in Sportpaleis Ahoy. Met winnaars die ook bekend waren van het wegwielrennen, wat voor het grote publiek herkenbaar was. Zoals een Peter Post, Patrick Sercu, Eddie Merckx, Jan Raas en Fransesco Moser.
Als klein ventje had de Zesdaagse al een magische klank. Met mijn vader ging ik wel naar Ahoy op Zondag, waar ik ‘s middags zat te genieten van de achtervolgingen, afvalkoersen, en de races achter de derny’s of de zware motoren. Maar als dan eens per jaar de Zesdaagse was, waar mijn vader met ooms en vrienden heenging, dan mocht ik niet mee. Te jong, te laat, en de toen nog heersende kermis/bier sfeer vond men ook niet echt geschikt. Maar mijn tijd zou nog komen…
En toen verdween de Zesdaagse.
Teruglopende bezoekersaantallen, hogere rennerssalarissen en een steeds grotere nadruk op het wielrennen op de weg noodzaakten Ahoy om in 1988 te stoppen. Twee jaar later werd de vaste, houten baan uit Ahoy verwijderd, ten gunste van meer zit- en staruimte voor andere evenementen.
Een vervolg op de Zesdaagse van Rotterdam leek daarna lang een utopie. Maar gelukkig ging in 2005, mede dankzij het feit dat Rotterdam voor dat jaar verkozen was tot Europese Sporthoofdstad, een lang gekoesterde wens van vele wielersportliefhebbers in vervulling: de Zesdaagse van Rotterdam kwam terug! Met een tijdelijke, demontabele wielerbaan!
En toen ben ik eindelijk met mijn vader naar de Zesdaagse geweest.
Inmiddels heeft de Zesdaagse zo’n 35 duizend bezoekers per jaar en is daarmee een stabiel evenement geworden. De kermissfeer is dan wel deels verdwenen, het pauze optreden van een (soms dubieuze) artiest geschrapt van het programma. Maar daar tegenover staat dat het sportief gezien veel professioneler is geworden. Iets wat ook door de renners wordt gewaardeerd. Rotterdam staat bekend als een van de beste Zesdaagses. Tegenwoordig zijn er dan ook renners die zelf de organisatie bellen of ze mee mogen doen.
Nu de Nederlandse baanrenners de ene na de andere prijs binnenhalen, en ook bekende wegrenners weer in de winter op de baan actief zijn, lijkt de Zesdaagse een mooie toekomst te hebben.
Vanwege een verandering in de wedstrijdkalender zullen de volgende Zesdaagses in november plaatsvinden.
Wat betekent dat ik in 2020 twee keer kan gaan kijken.