Dit is voor al die mensen die ‘s ochtends in bed liggen en zich afvragen of het wel de moeite is om op te staan. Je baan is een sleur, je vrienden laten je stikken, en de prijs van bier is belachelijk. Maar we leven in een tijd waarbij vergeleken de Renaissance niet meer is dan een storm in een glas water, en toch is pessimisme chic; en wanneer je gelooft dat er iets goeds bereikt kan worden dan ben je naïef. De menselijke zelfverachting heeft een hoogte bereikt die ongekend is sinds de Donkere Middeleeuwen.

1. Denk eens aan de gevolgen van wat sociologen een zelfvervullende voorspelling noemen. Simpel gezegd, als je zeker bent dat een vrouw je zal afwijzen, dan probeer je haar niet te versieren. Als je gelooft dat je een examen niet kan halen, neem je niet de moeite om ervoor te studeren. Als je denkt dat je een baantje niet kan krijgen, dan ga je ook niet solliciteren. Met als resultaat dat de dame met iemand anders naar bed gaat, het examen gehaald wordt door hen die ervoor gestudeerd hebben en het baantje naar één van die gasten gaat die wel de moeite heeft genomen om het te krijgen. Als je gelooft dat het niet de moeite is om op te staan, dan maakt een ander alle leuke dingen mee.
2. Er is genoeg bewijs om te suggereren dat onze situatie even hopeloos als hoopvol is. Vandaag leven en werken er meer wetenschappers dan in de hele geschiedenis bij elkaar. Dit betekent dat we de komende 20 jaar meer veranderingen zullen zien dan in de afgelopen 1000 jaar. Deze veranderingen hoeven niet slecht te zijn. De wetenschap gaf ons de atoombommen die Hiroshima en Nagasaki verwoestten, maar heeft ook in tien jaar tijd wereldwijd de pokken praktisch uitgeroeid. De samenleving is net als het individu overgeleverd aan de zelfvervullende voorspelling. Als we geloven dat de wetenschap niets dan ergere Hiroshima’s gaat produceren, dan is dat wat er waarschijnlijk gaat gebeuren. Als we geloven dat de wetenschap elke ziekte kan verslaan, dan zal dit waarschijnlijk gebeuren. Want we investeren onze tijd, energie en geld in de dingen waar we in geloven. Utopia is net zo waarschijnlijk als Armageddon.
3. Het energieprobleem op onze planeet is niet zo groot als de profeten van de Apocalyps ons willen laten geloven. We kunnen binnen tien jaar aan alle energiebehoefte voldoen door gebruik van zonne-energie. Grote ruimtestations tussen de Aarde en de Maan kunnen gemakkelijk gebouwd worden, omdat 98 procent van de materialen goedkoop van de Maan gehaald kan worden. Geen nieuwe kennis is hiervoor nodig, we kunnen met de technologieën die we al hebben direct beginnen met bouwen. De zonne-energie die deze ruimtestations terugstralen naar de aarde zal dan over enkele decennia in de energiebehoefte van alle naties voorzien. En zoals historici al opmerkten, de voornaamste oorzaak voor oorlog is altijd de competitie voor de beperkte grondstoffen van deze planeet geweest. Als we de onbeperkte grondstoffen van de ruimte beginnen af te tappen, is er reden om te geloven dat er een pragmatischer alternatief voor oorlog gevonden kan worden.
4. Geen van de vorige genoemde toekomstmogelijkheden zijn alleen voor de ongeborenen weggelegd. Er zijn uitstekende redenen om te geloven dat de levensverwachting tabellen die gebruikt worden door de verzekeringsmaatschappijen nu al achterhaald zijn. Waarschijnlijk zul je een stuk langer leven dan je verwacht. Zelfs als we de meest pessimistische schattingen van de gerontologen nemen, dan kunnen we in deze generatie de levensduur met een derde verlengen, wat betekent dat je minstens 25 jaar langer kan leven dan het gemiddelde van 75. Ondertussen gaat de research door; hoeveel extra jaren kan de wetenschap je dan geven? Zelfs ervan uitgaand dat de wetenschappers die nu spreken over een levensverlenging van honderden jaren dat veel te vroeg doen, in 2100 is een extra 100 jaar een conservatieve schatting. Dus kan je leven tot 2200. En waar zou de wetenschap dan zijn?
5. De hierboven genoemde research opent vervolgens de meest monumentale mogelijkheid in de geschiedenis van de evolutie op deze planeet: de kans op echte, fysieke onsterfelijkheid. Door de geleidelijke toename van doorbraken op het gebied van de levensverlenging is het denkbaar dat sommige mensen die nu leven nooit zullen sterven. Wij zijn de eerste generatie in de geschiedenis die onsterfelijkheid als een echte fysieke, en niet metafysische, mogelijkheid heeft. Elk decennium dat je overleeft vergroot de kans dat je zal leven tot het punt waar een lang leven overgaat in onsterfelijkheid.
6. Alle mogelijkheden die we hier besproken hebben – de verdwijning van armoede, economische overvloed voor allen, het einde van territoriale competitie om de beperkte grondstoffen die leidt tot oorlogen en het bereiken van een lang leven en eventueel onsterfelijkheid. Dit alles wordt merkbaar verhoogd door de verschijning van een totaal nieuw fenomeen in het menselijk bestaan; een fenomeen dat zo nieuw is dat we er nauwelijks een woord voor hebben. Sommigen gebruiken het symbool I2 (intelligentie in het kwadraat) om deze nieuwe evolutionaire factor te beschrijven. Het staat voor intelligentie die intelligentie bestudeert. De meta-zelfprogrammeur, het menselijk brein dat door feedback zelfveranderings-instructies naar het menselijk brein stuurt. Tot nu toe begrijpen we nauwelijks de zelfinstruerende vermogens van het menselijk brein. Het is mogelijk en niet onwaarschijnlijk, dat zelfs genieën als Da Vinci, Beethoven en Einstein maar een afschaduwing zijn van wat het volledig geactiveerde brein kan doen.
7. We staan aan de vooravond van de afschaffing van zwoegen en verveling – werk, in de gewone betekenis van het woord. Een totaal geautomatiseerde samenleving komt steeds dichterbij. De enige reden dat totale automatisering nog niet bestaat is misleide ideologie, niet het gebrek aan technologie. Politici bijvoorbeeld beloven altijd een oplossing voor werkloosheid; alsof werkloosheid een ziekte is in plaats van de natuurlijke toestand van een geavanceerde technologische maatschappij. We gaan maar door met het verspillen van de meest waardevolle grondstof die we hebben – menselijke hersenen – door mensen te veroordelen tot zinloze baantjes die in toenemende mate onnodig zijn. Als we werkeloosheid aanvaarden als het medicijn, en niet als een ziekte, zullen we erachter komen dat er tientallen manieren zijn om de overvloed te verdelen: een overvloed die gecreëerd zal worden door volledige automatisering, ruimte-exploratie en I2, die armoede zo zeldzaam zal maken als de builenpest nu is.
8. Alles wat we tot nu toe besproken hebben is slechts het topje van de ijsberg, het zichtbare deel van de mogelijke toekomst. Op het moment ondergaan we een grotere filosofische revolutie dan die geassocieerd met Copernicus, Darwin en Einstein. Ons hele wereldbeeld is letterlijk aan het muteren naar een nieuw niveau van bewustwording. Deze revolutie kan niet in gewone termen gedefinieerd worden, wetenschappelijk of spiritueel.
9. Des te erger de huidige crises worden, des te meer druk komt er op ons te staan om echte oplossingen te vinden. We staan op een kruispunt in de menselijke evolutie. We hebben de technologie om de planeet 1700 keer op te blazen, of al het leven te vergiftigen. We hebben ook de technologie voor alle utopische scenario’s. Een wereld zonder armoede. Zonder nationale rivaliteit en oorlogen. Zonder emotionele verkramping en zonder een enorme verspilling van intelligentie. Elke dag is nu belangrijk: we zijn maar een paar beslissingen verwijderd van Utopia of Armageddon. We moeten zelf verantwoordelijkheid nemen en niet langer de ander de schuld geven.
10. Als er geen onbelangrijke beslissingen meer zijn, zijn er ook geen onbelangrijke mensen meer. Er wordt plutonium vermist en niemand weet wie het heeft. Een vrolijke groep genaamd Het Nationale Comité Om De Regering Volgende Week Dinsdag Na De Lunch Omver Te Werpen verstuurt schema’s waarmee je zelf thuis een atoombom kan maken. We kunnen ons niet langer veroorloven om nog onderdrukte mensen op deze planeet te hebben, of zelfs maar mensen die denken dat ze worden onderdrukt.

Daar hebben we het dan, de uiteindelijke reden om uit bed te komen: we hebben je nodig! We hebben je nodig aan onze kant – de kant van hoop en actie – en we hebben je nú nodig. Elk decennium is een wetenschappelijke mijlpaal, wat betekent dat ook elk jaar telt en elke maand, elke week, elke dag. Elke daad in ons leven is een stap naar het bereiken van onze glorieuze idealen, of een stap terug naar de domheid en het zelfmedelijden dat ons kan vernietigen.